Er is nog een wereld te winnen voor onderling autodelen

Clemens van Soest was vanaf het eerste uur betrokken bij het organiseren van onderling autodelen in ons land. Nu hij de laatste zes jaar de constante factor in het VGA-bestuur was, vindt hij het mooi geweest, en geeft hij het stokje door.

Maar je mag gerust zeggen: Clemens heeft de vereniging gered, en álle bestuursfuncties uitgeoefend. Een mooie gelegenheid om de avonturen en inzichten te delen van deze bevlogen ondernemer, autodeler en bergsporter.

Hoe ver gaat jouw historie met de vereniging terug?
In de jaren negentig deelde ik auto’s via Wheels4all, de voorloper van MyWheels, en was ik actief als regiocoördinator in Zuid-Holland. Ik heb geprobeerd om het aantal autodelers en actieve leden uit te bouwen. Wheels4all was geschoeid op sociocratische leest, wat wil zeggen dat je besluiten neemt op basis van consent (‘geen bezwaar’). Dat is wezenlijk anders dan op basis van consensus (eenparigheid van stemmen). Het sociocratische karakter kwam helaas niet goed uit de verf binnen Wheels4all, waardoor het uitbouwen ook lastig bleek. Omdat sociocratie binnen mijn muziekvereniging wél werkte, kon ik dat vergelijken en zien dat het de autodeelkringen ontbrak aan steun vanuit de top. Later heeft MyWheels het sociocratische karakter dan ook losgelaten. Vanuit de rol van regiocoördinator in die beginjaren, raakte ik zes jaar geleden betrokken in het VGA-bestuur.

Je hebt ook gepionierd met duurzame deelmobiliteit
Zeker. Als je met elkaar een auto deelt, kun je dit juist goed meteen duurzaam doen, vind ik, aangezien een duurzame auto vaak een grotere investering vergt. In die jaren voerde ik ook actie voor Milieudefensie; wij klommen op verkeersbruggen, en in de schoorstenen van Shell en Hoogovens. In mijn woonplaats Leiden kon ik destijds via een ondernemer een auto op biobrandstof lenen, en toevoegen aan het wagenpark van Wheels4all. Omdat niemand vertrouwd was met biobrandstof, en je dit niet overal kon tanken, waren mensen huiverig om die auto te gebruiken. Daarom stond deze bij mij voor de deur, zodat ik instructies kon geven. Ik reed er zelf ook mee naar Zwitserland, en had een routekaart met alle tankpunten. Het lijkt op de situatie met elektrisch rijden nu. Toen de ondernemer zijn bio-auto terug wilde, heb ik een busje gekocht en ben ik dat gaan delen.

Waarom koos je voor een busje?
Dat had ik nodig voor mijn andere grote passie: paragliding in wedstrijdverband. Ik reisde veel naar berggebieden in Oostenrijk, Zwitserland, Slovenië, Italië en Frankrijk, en overnachtte daar in de bus. Het wedstrijdelement is dat je in het tijdsbestek van een weekend zo ver mogelijk moet zien te komen, onder voorwaarde dat je vóór het eindschot weer terug bent op het startpunt. Finish je later, dan doe je niet meer mee in de wedstrijd. De kunst is om uit te vinden welke berg je moet nemen om ver te kunnen vliegen, hoe je daar komt, én hoe je zo snel mogelijk terugloopt met je uitrusting op je rug. Je mag in zo’n weekend vliegen en lopen; andere vervoermiddelen zijn niet toegestaan. Er zijn weekenden geweest dat ik 100 km heb gelopen in twee dagen! Momenteel revalideer ik van een ongeval, en kan ik niet naar de bergen. Ik hoop het weer op te kunnen pakken, en ben alweer voorzichtig aan het trainen in de duinen.

Mede vanuit jouw professionele achtergrond als zelfstandig adviseur en toezichthouder bracht je veel nuttige kennis in over de ins en outs van bestuurswerk. Hoe zie je de toekomst van de VGA?
Wat betreft autodelen, zie ik dat mensen er nu pas achter komen dat duurzaam autodelen best een goed idee is. In die zin waren we in de jaren negentig onze tijd ver vooruit. De prijsprikkel is naar mijn idee bepalend hierin. Wat dat betreft denk ik dat er – zeker nu – nog een wereld te winnen is voor onderling autodelen! Anderzijds heb ik in mijn professionele werk en in het vrijwilligerswerk gezien dat je kunt wensen en plannen wat je wilt, maar dat alles om je heen steeds verandert: de samenleving, de organisatie, jouw rol hierin. Het leven is toeval. Maar als je het goede doet, gaan er vroeg of laat deuren voor je open, is mijn ervaring. De VGA heeft haar zaakjes nu weer goed op orde; het bestuur is op volle sterkte, en met de nieuwe website is de vereniging klaar voor toekomst – en stap ik vol vertrouwen uit.